بازی هایی با فضای پس آخرالزمانی مدتهاست که در بین گیمر ها جای خود را باز کرده اند، فال اوت ۳ بعد از مدت ها انتشار یافت و این فضا را به نسل جدید بازی ها وارد کرد، پس آن عنوان هایی بعضا خوب و بد در این ژانر جان گرفتند، در سال ۲۰۱۰ بازیی در ویترین مغازه قرار گرفت که نامش برای گیمرهای غربی ناآشنا بود “مترو ۲۰۳۳″ ، یک اکشن سوروایوال هارر اول شخص بی نقص ، بازی که عنوان شد از کتابی به همین عنوان نوشته دمیتری گلاخفسکی برداشت شده.
کتاب بعدی نویسنده مترو ۲۰۳۴ عنوان داشت و بعد از فروش خوب بازی ناشر و سازندگان تصمیم به ساخت ادامه ای برای آن گرفتند که از همان هنگام نام مترو ۲۰۳۴ در سایت ها و منابع خبری پیچیده شد، بالاخره در سال ۲۰۱۲ تایید شد که که تا پایان سال قرار است بازی به دست علاقه مندان برسد و که بلافاصله بعد از آن عرضه بازی به ربع اول سال ۲۰۱۳ موکول شد و عنوان بازی نیز عنوان شد مترو ۲۰۳۳:آخرین نور . در این دوره بود که عنوان شد نویسنده کتاب شخصا با سازندگان بازی در حال کار است تا داستان بازی به خوبی در دو عنوان کتاب مترو۲۰۳۳ و مترو۲۰۳۴ قرار بگیرد و از اتمسفر کتاب خارج نشود، بعد از یک تاخیر دیگر بالاخره مترو ۲۰۳۳:آخرین نور در ربع دوم سال ۲۰۱۳ عرضه شد.
داستان کمی بعد از عنوان قبلی شروع میشود، آرتیوم قهرمان بازی با فعال کردن سیستم لیزی، موشک ها را به سمت موجودات تاریک هدایت کرده و بعد از نابودی آنها و برگشتن به پولیس حالا یک رنجر به حساب میاید، در همین حال است که خان، یک سرباز خرافاتی، خبر می آورد که هنوز تمامی موجودات تاریک نمرده اند و خودش یکی از آن موجودات را در سطح زمین رویت کرده است، و میلر از اینجا برآن میشود تا آرتیوم و آنا، دخترش و یکی از بهترین تک تیر اندازان پولیس را به سطح مسکو بفرستد تا آخرین موجود تاریک را نیز نابود کنند، در همین حال است که همه از جنگی در مترو بر سر اینکه چه گروه و چه کسی بر مترو حکمرانی میکند حرف میزنند، بالاخره آرتیوم و آنا به سطح زمین میروند، ولی خان از میلر تقاضا می کند که آن موجود را زنده بگذارد زیرا که تنها امید بشریت برای بقاست، همین حرف های خان و فلش بک های متعددی در سر آرتیوم از گذشته اش میچرخند تا اینکه موجودی کوچک و تاریک و زخمی را در سطح پیدا می کند، آرتیوم در میابد که کودک بچه ای بیش نیست…داستان همانطور که انتظار میرود فوق العاده کار شده، پیام های اخلاقی و حتی سیاسی در داستان موج میزند، قسمت دوستی آرتیوم با پاول و سپس خیانت او فوق العاده کار شده. کاراکتر ها نیر همینطور، خصوصا زمانی که از قصد و هدف بعضی از کارهایشان را در ذهن خوانی آنها آگاه میشویم.
سیستم اعمال خوب یا بد یا همان کار ما در بازی وجود دارد که در طول بازی چیزی از سیستم کارمای بازی عنوان نمیشود ولی گیمرها متوجه آن میشوند، ولی نتیجه کارما ( اعمال خوب یا بد در بازی ، به عنوان مثال کشتن سربازانی که تسلیم شده اند یا موجودات بیخطر ) تا قسمت پایانی مشخص نمیشود و پایان بازی را مشخص می کند، درست شنیدید، بازی دو پایان دارد، همین ارزش دوباره بازی کردن مترو را دوچندان می کند.-گیم پلی مترو۲۰۳۳:آخرین نور، همان گیم پلی فوق العاده مترو ۲۰۳۳ است که تغییرات کوچکی در آن اعمال شده، همانند کنترل بهتر در نسخه های کنسولی، و روانتر شدن بازی. هوش مصنویی دشمنان نیز بسیار افزایش یافته و در حالت های سخت تر بازی فوق العاده هیجانی میشود، ولی مبارزه با غول ها و موجودات جهش یافته همانند نسخه پیش نفسگیر طراحی نشده و میتوانست بسیار بهتر از این عمل کند، سیستم مخفی کاری نیز در بازی به لطف گرافیک عالی مترو بسیار بهتر عمل می کند، و المان جدید دید دشمنان به کمک موجود تاریک که در نیمه پایانی مترو به کمک شما میاید بسیار کاراست، و حتی بعضی جاها نیاز است، که شاید از خود بپرسیم این دوست خوش صدای زشت این همه وقت کجا بود؟!در میان لوازم آرتیوم چند اسلحه جدید به چشم می خورد که لیست سلاح های بازی را کامل تر می کند، و مشکل کار آمد نبودن بعضی از سلاح ها نیز با سیستم شخصی سازی اسلحه بازی حل میشود، در کل گیم پلی مترو همان گیم پلی مترو قدیمی (!) است ، که سازنده کار اشتباهی نیز انجام نداده (سری که درد نمیکنه دستمال چرا ببندی).
صدا گذاری و گرافیک بازی پیشرفت های خوبی کرده ، صدا گذاری کاراکتر ها و بخصوص موجود تاریک بسیار عالی کار شده که همین به آن موجود جان میبخشد، گرافیک بازی نیز پیشرف های بسیاری کرده ، که در نسخه های کنسولی کاملا مشهود است و نسخه پی سی آن نیز بسیار خوب پرداخته شده و در رنج سیستم های قدیمی نیز بسیار عالی و روان اجرا میشود، ولی برای بهتر بازی کردن مترو پیشنهاد میشود از سیستمی قوی استفاده کنید تا بتوانید از گرافیک و نور پردازی عالی آن لذت ببرید، محیط ها زنده طراحی شده اند در بعضی موارد همین گرافیک و سیستم صوتی بازی است که مخاطب را میترساند (مانند آن شهر متروکه یا رودخانه سرنوشت) موجودات جدید نیز بسیار دهشناکتر از گذشته طراحی شده اند، اما گرافیک بازی میتوانست بهتر از این کار شود (شاید نباید کرایسیس بیرون می آمد تا انتظاراتمان را بالا نبرد) ، اما در کل گرافیک بازی بسیار روان و چشم نواز کار شده و در این زمینه امتیاز خوبی میگیرد.دیپ سیلور و فور ای گیمز کارخود را خوب انجام داده اند، بازیی بسیار گیرا و سرگرم کننده با گیم پلی نفس گیر، از همین حال صحبت از نسخه بعدی به گوش میرسد، ۳ سال طول کشید تا آخرین نور به دست ما برسد، اگر لازم باشد ۳ سال دیگر هم منتظر میمانیم تا نسخه بعدی مترو را در نسل بعدی کنسول ها ببینیم، البته اگر به سرنوشت داستان بازی دچار نشویم.
